Yaşamadım…

Kimsesiz bir halim kaldı

…Ve vebal oldu böyle özlemle yaşamak bana…

Seni bana verseydin,

Ah keşke beni bana yalnız,

Beni bana böyle küskün etmeseydin, keşke!

*

Özlemlerimi saymaktan,

Dönersin diye gittiğin yollara bakmaktan

…Ve sensiz olmaktan ne kadar yandığımı bilemezsin gülüm.

*

Kalbimde çığ olup büyüyen sevgin,

Beni bana rezil, beni sana düşkün

…Ve beni ruhuma aykırı etti.

Küllerimden doğmaktan usandım,

Sensizlik çıkmazlarımdan, yalnızlıklarımdan,

Yıkılmalarımdan sıkıldım

…Ve en çok kendime kırıldım gülüm…

*

Yıllar birbirini eskitirken ben kaldım bana

…Ve sen kaldın en acı hatıra.

Böyle olmamalıydı, böyle solmamalıydı

…Ve böyle ayrı kalmamalıydı aşk.

*

Sen seni sana inkâr ederken,

En çok altında ben kaldım aşkın

…Ve en çok ben yandım aldırmamalarına,

Bütün hayatımı kandırmalarına…

*

Ah keşke aşkın kafasına sıkabilseydim!

Ah keşke vurabilseydim kalbimi tam ortasından!

…Ve orada öldürebilseydim seni.

Olmadı gülüm, yine beceremedim,

Yine yenemedim sensizliği ve bütün korkularımı.

*

İşte böyle, sen gittin ben öldüm.

Sen gittin ben bana kaldım,

Ben bana en büyük ıstırap

…Ve ben bana yokluğunda beni “ölüm” saydım.

Yani sensiz hiç yaşamadım gülüm,

Yaşamadım, yaşamadım, yaşamadım…

Murat İnce